“It’s time that we all perceive gender on a spectrum instead of two sets of opposing ideals.”
Deze quote uit Emma Watsons speech aan de Verenigde Naties in 2014 was de eerste keer dat ik bewust in aanraking kwam met het idee dat gender niet puur biologisch is. Op dat moment was ik 21 en zat ik in mijn laatste jaar van mijn bacheloropleiding in Multimedia. Dat is toch eigenlijk veel te laat om blootgesteld te worden aan zo een eenvoudig en essentieel menselijk concept? En de enige reden dat ik er überhaupt mee in aanraking kwam was omdat ik nieuwsgierig was naar waarom deze Harry Potter girl de VN toesprak.
Nu juist doordat dit zo onverwacht was, is deze speech mij altijd bijgebleven. Het idee dat gendergelijkheid inhoudt dat mannen ook deel moeten uitmaken van het debat was niet nieuw voor mij. In feite was het zelfs een evidentie. Nee, van alles waar mevrouw Watson het in haar speech over heeft, waren het de cijfers rond zelfmoord onder mannen dat mij, als jonge kerel, het meeste raakte. Een psychiater had mij namelijk recent de diagnose van posttraumatische stress-stoornis gegeven en alhoewel dit op veel vlakken een persoonlijke doorbraak was, was het ook een periode waarin ik zeer kwetsbaar was. Geloof mij, dat is niet het moment waarop je wilt horen dat, simpelweg omdat je een man bent, er een reële kans is dat je je eigen leven gaat nemen. Voor alle duidelijkheid, ik heb toen gelukkig nooit met zulke gedachten geworsteld en heb dat sindsdien ook nooit gedaan. En eerlijk is eerlijk, ik denk dat Emma Watson daar dus voor een klein deel mee te maken heeft. Dit was namelijk een cruciaal moment in mijn ontwikkeling tot de meer zelfverzekerde en veelzijdige jonge man die ik vandaag ben.
Dat zijn misschien grote woorden voor wat in essentie een YouTube-filmpje van 13 minuten is. Ook wil ik zeker niet beweren dat deze ene speech mijn leven volledig heeft omgegooid. Dat zou in mijn ogen namelijk een grote afbreuk doen aan zowel mijn eigen harde werk als aan de vrienden en familie die mij toen hebben ondersteund. Wat ik wel wil zeggen is dat deze Harry Potter girl mij een eerste zet heeft gegeven naar een ander wereldbeeld en dat haar speech mij een onderwerp gaf om met, mijn voornamelijk vrouwelijke, klasgenoten over te praten toen ik Taal- & Letterkunde ging studeren na mijn Multimedia studies. Kortom, de wereld was dankzij Emma Watson en haar boodschap van inclusiviteit een (iets) minder eenzame plaats voor mij.
Deze blog maakt deel uit van onze actie ‘Heldenmomenten‘. Lees de rest hier.
Afbeelding gevonden op Pexels. Gemaakt door Johannes Plenio
