Marinka was net moeder geworden, Maggelien was bezig haar rijbewijs te halen en de arbeidsmarkt opnieuw te verkennen en Marinus begon net een heel nieuw leven in Dublin met zijn eerste full-time baan. Toen opeens vertraagde de wereld en waren we met onze andere (plus)brussen* volledig afhankelijk van digitale communicatie: Covid-19 was in Europa aangekomen.
We bewonderden voor het eerst in decennia een vliegtuigvrije blauwe lucht, waren bang, genoten toch ook van de rust en voelden ons eenzaam. Net als miljoenen – nee, zelfs miljarden – mensen om ons heen. Maar angst en rust tellen vaak op tot inspiratie en creativiteit.
In ons geval de inspiratie om met Pudding to the Rescue te beginnen en zo over de grenzen heen onze creatieve talenten te verbinden. Samen te werken aan iets wat ons allemaal nauw aan het hart ligt: mensen verbinden door positiviteit.
De laatste weken hebben we wekelijks gebeld om onze voortgang te bespreken: een domeinnaam, een eerste opzet voor de website, een logo, een e-mailadres, wat voor acties zullen we doen, etc. En het werd meer dan dat. Naast het praktische en het creatieve creëerde het een hernieuwd gevoel van verbondenheid tussen brussen met heel verschillende levens in heel verschillende plekken.
Ik begon met tranen in mijn ogen aan deze blogpost en besef dat Pudding to the Rescue niet alleen iets is wat ik met mijn brussen aan de wereld wil geven. Het is ook mijn ankerpunt in het tumult van onze tijd. Ik hoop dat het ons veel moois brengt.
Liefs,
Marinka
*We groeiden op met 5 kinderen thuis: 4 zussen en 1 broer. Omdat we dat “en één broer” zo stom vonden klinken, zijn we het woord “brussen”gaan gebruiken. Later hertrouwde onze vader en kregen we er 2 plus-brussen bij.
