“The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy” is een van de weinige boeken dat ik meerdere keren heb gelezen. Het is kort, grappig en zo absurd als een schaatsend ijskonijn in de woestijn. De rest uit deze “Trilogy of Four” ben ik minder fan van. Maar als mensen mij vragen wat mijn favoriete boek is dan is mijn antwoord standaard “The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy”. Al was het maar omdat ik een absurdistisch werk het gepaste antwoord vind op een absurde vraag.
Boekenwinkel in Londen
Dit boek heb ik gekocht toen ik een vriend in Londen bezocht. Hij moest werken en ik moest me overdag bezighouden. Geen enkel probleem! Het was mijn eerste keer in de Engelse hoofdstad en door steden dwalen is een geweldige manier om een vakantie door te brengen. Zo ontdek ik graag kleine, onbekende restaurantjes en winkeltjes. En hoe groter de kans dat ik de dag erna deze niet meer vindt, hoe liever ik het heb. Het is dan ook in zo’n boekenwinkeltje dat deze “Trilogy of Four” stond. Nu heb ik misschien gewoon een slecht oriëntatievermogen. Ik herinner me dat het winkeltje dichtbij het centrum en in de buurt van een Mexicaanse fastfoodketen was. Maar al kon ik er mijn leven mee redden, vraag me niet waar dat winkeltje was.
In elk geval, “The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy” was een van die boeken die al jaren op mijn mentale “To be read”-lijst stond. Ik kwam er gewoon nooit toe. De, naar mijn mening onderschatte, film smaakte me wel. Een musicalnummer met dolfijnen? Aliens die je martelen met poëzie? Het cijfer 42? Sign me up! Dat boek wil ik lezen! Ik twijfelde dus niet toen “The Trilogy of Four” plots voor me stond op de eerste verdieping van dat onbekende boekenwinkeltje. Tot op vandaag de dag is het de beste 12.99£ die ik ooit heb gespendeerd. Nu spendeer ik niet vaak ponden, maar toch…
Code oranje
Fast forward een paar jaar. Het was me eindelijk gelukt om aan boek vier uit “The Trilogy of Four” te beginnen. Dat was ook het jaar dat ik samen met een vriend en mijn neef naar het Sloveense festival Metal Days was gegaan … met dit boek in mijn rugzak.
Metal Days is over heel de wereld bekend onder liefhebbers van zwaardere muziek. Het duurt een week en vindt plaats in een mooie vallei met een idyllische rivier. Bier drinken, naar optredens gaan, in het zonnetje op de rivier dobberen, … Een prachtige vakantie! Ik zou het zo opnieuw doen. Er is maar een klein nadeel: valleien trekken serieus onweer aan.
Tijdens de tweede of derde nacht, na een avondje bier en whiskey, was het dan ook zo ver. Ik werd ‘s nachts wakker en zag de bovenkant van mijn tent op ongeveer een centimeter van mijn neus. Buiten goot het bijbelse pijpenstelen en het lawaai van de wind versterkte het pijnlijke gezoem van de kater in mijn hoofd. Half suf kruip ik van mijn luchtmatras recht in een plas. Op andere momenten zou dat een goede vloek hebben opgeleverd. Nu dacht ik enkel aan hoe ik mijn tent, mijn festivalhuisje, kon redden. En terwijl ik daar zat, in mijn onderbroek met een knie in een plas water en mijn armen gestrekt om het tentzeil uit mijn gezicht te houden, zie ik daar toch ineens “The Trilogy of Four” in een plasje drijven. Precies alsof het er mij op wou wijzen hoe absurd deze situatie is.
En mocht u zich afvragen waarom het boek op de foto bij deze tekst zo beschadigd is … dan weet u nu dat het een Oost-Europese, code oranje storm heeft overleefd.
